- O Concello
- Cultura
- Turismo
- Deporte
- Urbanismo
- Servizos Sociais
- Servizo de atención temperá
- Actividade musicoterapia xerontolóxica
- Programa “+Benestar” 2024 (Antigo Depotermal)
- Actividade de Piscina para persoas maiores terceira quedan 2024
- Curso de capacitación dixital
- Actividade de “Baile Galego para maiores de 60 anos”
- Actividades para a prevención da dependencia 2025
- Campamentos de Nadal 2024-2025
- Actividade de piscina para persoas maiores primeira quenda 2025
- Servizos
- Trámites
Cultura
Home » Premios García Barros 2014 – 2016
Menu
Close
PREMIOS GARCÍA BARROS 2014 - 2016
2016 – XXVIII Edición – 1º Premio
Autor: Miguel SandeObra: A Candidata
“Ao pé do atril, no centro dos proxectores, multiplicando as proclamas polos altofalantes no aire denso e quente do centro sociocultural. Ela e o brazo ao alto para remachar sentenzas, o brazo estendido, a man medio aberta coma se acabase de tirar unha pedra. Os aplausos, coma aves que levantan o voo polo alto do local, asustadas, batendo as ás, revoando en círculo para volver pousar unhas tras doutras ao pouco no mesmo lugar”.
2015 – XXVII Edición – 1º Premio
Autor: Manuel Portas Obra: Lourenço Xograr
Parece que quere alborexar. De feito, alá ao fondo, se miramos por riba do chapeu de aba larga que leva posto o rapaz, unha luzada tímida insinúase por entre a morea de nubes que ficaron ás súas costas, penduradas na liña lonxicua do horizonte. Para o sur, cara aos cotarelos suaves de Alvar e as mestas carballeiras de Ventosela, á esquerda do camiño real polo que vai andando o mozo con paso decidido, enxérganse as tebras da noite que se manteñen aínda tinxidas dun anil intenso, salferidas aquí e acolá polo tímido tremelucir dunha poeira de minúsculas estrelas.
2014 – XXVI Edición – 1º Premio
Autor: Alberto Ramos Obra: Máscaras rotas para Sebastian Nell
“A derradeira das bombas estoupou demasiado preto do seu domicilio. As fiestras do dormitorio non resistiron o caos que espertara en Londres. Ciscados polo chan, os cristais cortaron a Sebastian Nell no baleiro dun día máis, dun día calquera, dun día que non ía lembrar. Dun día en que, quizais, xa non existía, por moito que aquel fráxil alentar se afanase en demostrar o contrario. Era 7 de xullo e o que quedaba do intérprete morrería catro noites despois. Ninguén soubo en que momento a súa mente abandonara definitivamente o refuxio en que se convertera o seu apartamento de Tvistock Square”.